Η γενική σύσταση για αερόβιους αθλητές είναι η κατανάλωση υδατανθράκων πάνω από το 55% των ημερήσιων θερμίδων. Ο αριθμός αυτός είναι ανάλογος του όγκου, της έντασης και της διάρκειας της άσκησης μεταξύ 5 έως 12g/kg/ημέρα. Όπως και στους αναερόβιους αθλητές, οι υδατάνθρακες με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη θα πρέπει να περιορίζονται σε 1 με 2 ώρες μετά την άσκηση και μόνο εάν άλλες πηγές δεν είναι διαθέσιμες (Antonio et al., 2008).

Η κατανάλωση των υδατανθράκων είναι βέλτιστη όταν συμβαίνει κάποιες ώρες ή μέρες πριν την άσκηση, κατά την διάρκειά της ή κατά τον ανεφοδιασμό (διάρκεια ανάκτησης μεταξύ των συνεδριών). Αυτό εφαρμόζεται σε ανταγωνιστικά αθλήματα ή για προπόνηση υψηλής έντασης όπου είναι επιθυμητή η βέλτιστη απόδοση. Η κατανάλωση των υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της άσκησης θα πρέπει να κλιμακώνεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης. Κατά τη διάρκεια των παρατεταμένων αθλημάτων υψηλής έντασης, που διαρκούν περίπου μία ώρα, μικρές ποσότητες υδατανθράκων μπορούν να ενισχύσουν την απόδοση μέσω των επιδράσεων του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η κατάλληλη πρόσληψη υδατανθράκων για αθλήματα μεγάλης διάρκειας είναι 30 με 60g ανά ώρα, ενώ για άσκηση >2,5 ωρών η κατάλληλη πρόσληψη είναι 90g ανά ώρα (Burke et. Al., 2011).

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να εκτιμηθούν με βάση την ατομικότητα των ενεργειακών και ειδικών αναγκών της προπόνησης, την ανατροφοδότηση προπόνησης επιδόσεων καθώς και την ανεκτικότητα των υδατανθράκων του κάθε ασκούμενου. Τρόφιμα πλούσια σε υδατάνθρακες με μέτριο ως υψηλό γλυκαιμικό δείκτη είναι η άμεση πηγή για τη σύνθεση του μυϊκού γλυκογόνου και θα πρέπει, λοιπόν, να υπάρχουν στα γεύματα ανάκαμψης (Burke et al., 2004) (Hawley και Burke, 1998).